Zeg het maar gewoon: de kunst van het rechtstreeks durven vragen

Zeg het maar gewoon: de kunst van het rechtstreeks durven vragen

Vaak blijven we eindeloos ronddraaien in kringetjes met onze gedachten in ons hoofd.
We vragen ons van alles af, vullen in voor anderen, vergelijken, beoordelen en veroordelen, we halen hele verhalen in ons hoofd zonder het te toetsen op waarheid of te checken op feiten.
We verwachten van alles en het is de vraag of dat realistisch is.
We veronderstellen van alles, maken er een nachtmerrieachtige film van in ons hoofd en de pijnlijke gedachten en moeilijke gevoelens hebben ons helemaal in de greep.
We zijn gevangen en verstrikt in het verhaal, in het spel van het leven.

Hoe anders wordt het ineens als we gewoon gaan uitspreken wat ons bezig houdt, wat dat circus in ons hoofd met gedachten als apen, met ons doet en waar we ons zorgen over maken of aan storen.
Wat ons angst aanjaagt en verdrietig maakt.
Als het er allemaal gewoon mag zijn, zonder het anders te willen maken of te willen elimineren, dus zonder er mee te vechten, maar als we het gewoon bekijken en observeren zonder het te voeden, dan ebt het vanzelf weer weg en gaat de angel er uit.

Hoe heerlijk is het als we helder worden over wat er nu werkelijk waar is.

Word waarnemer en toeschouwer

– Blijf bij de feiten.
– Beperk je tot wat NU aan de orde is en laat allerlei interpretaties en subjectieve aannames achterwege. We hebben allemaal impliciete, onbewuste associaties en deze zorgen er voor dat er allerlei ‘knoppen’ ingedrukt worden, dat we negatieve reactie patronen activeren en dat we vervelend getriggerd worden.
– Verdwaal niet in de toekomst of het verleden. Blijf in het NU.
– Stel vragen aan de betrokken personen en zorg dat je de feiten op een rij krijgt. Verzamel ze en beschrijf ze.
– Spreek vanuit jezelf en begin de zin met IK… Wijs niet naar anderen en leg het gezag niet buiten je. Beschrijf je gevoel en houd het bij jezelf.
– Neem 100% verantwoordelijkheid voor je eigen aandeel in het verhaal.
– Spreek je behoefte uit en laat de uitkomst los,
– Accepteer het als de ander daar niet aan tegemoet wil komen of anders kiest.

Wil jij leren om te genieten van de levensfilm die jij zelf creëert met alles wat er bij hoort aan gedachten, gevoelens en gedrag? Zonder dat je verstrikt raakt in het verhaal?

Leer de ‘observer’ te worden. Leer te kijken naar je verhaal en je innerlijke bewegingen, zodat jij weer de regie terug krijgt. Ik help je er graag bij.

Je bent van harte welkom,

Jacqueline de Weerd

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *