Ik was bang om alleen te zijn, totdat ik leerde om van mijzelf te houden.
Ik was bang om te falen, totdat ik realiseerde dat ik alleen maar faal als ik niets probeer.
Ik was bang voor succes, totdat ik realiseerde dat ik het gewoon moet proberen om tevreden met mijzelf te zijn.
Ik was bang voor iemands mening, totdat ik leerde dat mensen altijd wel een mening over me zullen hebben.
Ik was bang voor afwijzing, totdat ik leerde om vertrouwen in mijzelf te hebben.
Ik was bang voor pijn, totdat ik leerde dat dat nodig is om te kunnen groeien.
Ik was bang voor de waarheid, totdat ik de lelijkheid van liegen zag.
Ik was bang voor het leven, totdat ik haar schoonheid ervoer.
Ik was bang voor de dood, totdat ik me realiseerde dat het geen einde is, maar een nieuw begin.
Ik was bang voor mijn lot, totdat ik me realiseerde dat ik de kracht bezit, om mijn leven te veranderen.
Ik was bang voor haat, totdat ik zag dat het niets meer is dan onwetendheid.
Ik was bang voor liefde, totdat het mijn hart raakte en het donker liet verdwijnen in eindeloos zonnige dagen.
Ik was bang voor spot, totdat ik leerde om, om mijzelf te lachen.
Ik was bang om ouder te worden, totdat ik me realiseerde dat ik elke dag meer wijsheid krijg.
Ik was bang voor de toekomst, totdat ik me realiseerde dat het leven steeds beter wordt.
Ik was bang voor het verleden, totdat ik me realiseerde dat het mij niet langer pijn kan doen.
Ik was bang voor het donker, totdat ik de schoonheid van het licht van de sterren zag.
Ik was bang voor het licht, totdat ik leerde dat de waarheid me kracht geeft.
Ik was bang voor verandering, totdat ik zag dat zelfs een beeldschone vlinder een metamorfose moet ondergaan voordat ze kan vliegen.

Bron: onbekend