Hemel of hel? Over de kracht van het hart.

Een Japanse samoerai bracht een bezoek aan een zenmeester op zoek naar antwoorden op vragen die hem al enige tijd hadden beziggehouden.

“Wat wil je weten?” vroeg de zenmeester. “Zeg mij, heer, bestaan hemel en hel werkelijk?” “Ha” lachte de zenmeester minachtend, “Denk jij dat je dergelijke dingen kunt begrijpen? Je bent niet meer dan een domme, beestachtige soldaat. Stoor me niet met je belachelijke vragen.”

De samoerai stond stokstijf van schrik. Niemand sprak op zo’n manier tegen een samoerai. Het betekende een ogenblikkelijke dood. De zen meester voerde de spanning nog wat op en vroeg: “Ben je te stom om te begrijpen wat ik net zei? Stoor me niet langer en verdwijn!” riep hij. De samoerai plofte van woede. Als een bliksem schicht greep hij naar zijn zwaard en zwaaide het boven zijn hoofd, klaar om de zenmeester het hoofd af te slaan. Maar net voordat hij het zwaard voor de slag omlaag wilde brengen, hoorde hij de zenmeester zeggen: “Dit is de poort van de hel.”

Opnieuw stond de samoerai als versteend. Hij had de boodschap begrepen. Zijn hel was zijn eigen woede.. Zoals gebruikelijk onder de grootste zenleraren, zette de zenmeester zijn eigen leven op het spel om iets duidelijk te maken. De samoerai hield stil, haalde eens diep adem en stak zijn zwaard in de schede. Hij boog nederig, overvloeiend van respect en diep ontzag. “En dit”, glimlachte de zenmeester, “is de poort van de hemel.”

Bron: Oosterse Wijsheid