Een inspirerend verhaal over omgaan met afwijzing.

Jaffet was een van de velen die de lezing volgde. Een bekende, Arabische spreker sprak op een boeiende wijze en zijn rede was rijk aan inhoud. Het duurde maar even en Jaffet was erg enthousiast over. Hij maakte ijverig notities en nam zich voor om bepaalde dingen in zijn leven te veranderen. Eindelijk had hij een concrete manier van aanpak geleerd die het gewenste succes moest opleveren.
Na de lezing wilde Jaffet met andere toehoorders over de lezing praten en hij deed een verbazingwekkende ontdekking. Sommigen maakten grappen over de lezing. Over dezelfde lezing die hij als serieus en nuttig had ervaren, maakten anderen grappen.
Anderen bekritiseerden de spreker en de inhoud. Het leek bij wijze van spreken of het hun werk was. Het leek of zij zichzelf alleen belangrijk konden vinden als zij iets konden bekritiseren.

Anderen hadden helemaal geen mening over de lezing. Zij vonden hem noch bijzonder noch slecht, het leek of zij niet eens hadden geluisterd. Maar veel mensen hadden de boodschap net zo ervaren als Jaffet. Zij waren enthousiast en brandden van verlangen om de inhoud van de lezing in hun leven te gebruiken.
Jaffet begreep daar niets van en besloot de spreker zelf te raadplegen.

Het duurde even voordat hij door de menigte heen bij de Arabier aankwam om hem iets over zijn enthousiasme en de verschillende reacties te kunnen vertellen. De spreker antwoordde: ‘Deze vier groepen mensen treft elke spreker aan. Het percentage verschilt, maar in elk groter publiek zijn er altijd mensen die grappen maken, mensen die bekritiseren, mensen die neutraal zijn en mensen die enthousiast zijn.’

De spreker ging door met spreken: ‘In het begin probeerde ik iedereen enthousiast te maken. Maar dat lukt niet, want sommigen zien het als de taak van hun leven in het bekritiseren en negatief zijn. Het vraagt moed om voor nieuwe dingen open te staan. En niet iedereen heeft deze moed.
Vroeger wond ik mij ontzettend op als iemand tegen mij loog, vervolgde de spreker zijn verhaal.
‘Vandaag weet ik dat een leugenaar moet liegen. Dat is de reden waarom hij bestaat; het is zijn taak, zogezegd. Ik voel me veel beter als ik dat accepteer dan wanneer ik probeer om de leugenaars in deze wereld te bekeren. Met de vier groepen is het hetzelfde. Ik ondervond dat het gemakkelijker is om die vier groepen te accepteren. Ik concentreer me alleen op die groep die mijn boodschap positief opneemt. Sindsdien voel ik me veel meer op mijn gemak.’

Jaffet bedankt de spreker voor dit belang inzicht en wilde weggaan. Toen glimlachte de Arabier en zei: ‘Wij hebben een belangrijke wijsheid in Arabië die luidt als volgt: als je een huis verlaat, dan moet je het stof van je sandalen schudden.’ Jaffet peinsde lang over deze laatste zin. Het leek hem logischer om het stof van zijn sandalen te schudden voordat hij een huis binnenliep, maar de Arabier had duidelijk gezegd dat hij het stof van zijn sandalen moest schudden nadat hij het huis had verlaten.
De keerde hij naar de spreker terug. De Arabier lichtte toe: ‘Het is niet van belang dat de mensen in het huis jouw verhaal geloven, want volgens de wet van het gemiddelde zullen er altijd voldoende mensen zijn die het wel geloven. Je mag echter in geen geval hun verhaal kopen.’
Jaffet keek verbaasd. De spreker ging verder: ‘Als je de bezwaren van degenen die niet willen kopen met je meesleept, dan is het alsof je zandkorrels in je sandalen voelt. In het begin vind je die paar zandkorreltjes niet erg, maar nadat je enkele kilometers gewandeld hebt, irriteren zelfs de kleinste korreltjes je voeten en maken ze een wond.
Als je doorloopt, zullen deze korreltjes blaren veroorzaken en uiteindelijk moet je stoppen met wandelen. Daarom moet je onmiddellijk alle tegenargumenten van je af schudden. Als iemand je verhaal niet wil geloven, dan is dat verder geen ramp en is dat zijn goed recht, maar je mag nooit zijn argumenten geloven die aangeven waarom jouw verhaal hem niet beviel.’

Bron: Bodo Schäfer